Podsumowanie
Przedstawiony powyżej przegląd metod modyfikacji oligonukleotydów jest
oczywiście skrótowy i niekompletny*. Daje jednak pogląd na skalę
zagadnienia i potrzeby laboratoriów, do których adresowane są te prace.
Pomimo dostępu do całego spektrum związków modyfikujących oligonukleotydy,
oferowanych przez wiele firm (m.in. Penisula, Beckman, Milipore, Pharmacia,
Applied Biosystems, Glen Research, MWG - Biotech, Biotronik), opracowywane
są wciąż nowe protokoły funkcjonalizacji.
Spowodowane jest to różnymi niedogodnościami adaptacji opublikowanych
metod, m.in.:
-
wieloetapowe procedury wymagające oczyszczania produktów pośrednich,
-
ściśle bezwodne warunki reakcji, wymagające profesjonalnego laboratorium
chemicznego i doświadczonego personelu,
-
trudno dostępne i/lub drogie odczynniki,
-
konieczność syntezy czterech różnych podłoży stałych lub syntonów,
-
niskie wydajności,
-
brak elastyczności stosowanych metod - trudności modyfikacji.
Celowe jest więc podjęcie prób opracowania innych podejść, w których dotychczasowe
niedogodności syntetyczne będą znacznie ograniczone lub wyeliminowane.
